ای خدیجه! ای نخستین ایمان آورنده به من!ای نخل صحرای سوزان غصه هایم! آن دم که پرنده روحم در کالبد تن نمی‌گنجید و هوس پرواز می‌کرد کسی جز تو و علی علیه السلام مرا باورنمی کرد.
وقتی که برای نخستین بار،کوله بار وحی بر شانه‌هایم سنگینی کرد،کسی جز تو به یاری ام نشتافت ومرادرک نکرد.وقتی که خاک و خاکستر،برسرم می ریختند و کودکان در کوچه سنگم زدند،کسی جز تو بر زخم هایم مرهم نمی گذاشت؛ اما اینک دیده از من فرو بسته ای وعزم رفتن کرده ای.باردیگر برزخم دلم مرهم گذار ودرد جدایی رادرمان کن.
می روی ومرا در برهوت غصه ها ودرد ها با فاطمه ام تنها می گذاری.
خدا از تو راضی باشدوجایگاه آراسته ی ابدی برتومبارک!
۱۰رمضانسالروز وفات جانسوز ام المومنین حضرت خدیجه (س)برهمه ی مومنین عالم تسلیت باد.