امام خمینی (ره) از آنجا که اقتصاد را به عنوان ابزاری می داند که با استفاده از آن می توان در راه تعالی اسلام گام برداشت، اشتغال زنان را در کنار مردان بدین قصد مورد تٱیید و تشویق قرار می‌دهد.
ایشان در وصیت نامه ی سیاسی الهی خویش می فرماید: « ما مفتخریم که بانوان و زنان پیر و جوان و خرد و کلان در صحنه های فرهنگی و اقتصادی و نظامی حاضر و همدوش مردان یا بهتر از آنان در راه تعالی اسلام و مقاصد قرآن کریم فعالیت دارند».
ایشان داشتن شغل برای زن را کاملاً بدون مانع ارزیابی می‌کند اما مدام این نکته را یادآوری می نمایند که هدف زن و مرد از هر گونه فعالیتی رسیدن به مرحله کمال و قرب الهی است. بنابراین لازم است که نحوه حضور زنان در فعالیت های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی خویش به گونه‌ای باشد که سد راه به دست آوردن کمان نشوند.
البته شغل برای زن صحیح برای زن هیچ مانعی ندارد آن طوری که آنها رژیم پهلوی می خواستند آنها نظرشان این بود که زن یک اشتغالی پیدا کند نظرشان این بود که زن مثل مردها هم زنها را و مردها را از آن مقام که دارند منحط کنند نگذارند یک رشته طبیعی از برای زن پیدا شود یا یک رشد طبیعی از برای قشر مرد»،
«زن مربی جامعه است از دامن زن انسان ها پیدا میشوند مرحله اول مرد و زن صحیح از دامن زن است مربی انسانها زند است و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است زن با تربیت صحیح خودش انسان درست می کند و با تربیت صحیح خودش کشور را آباد می کند مبدا همه سعادت ها از دامن زن بلند می شود زن مبدا همه سعادت ها باید باشد».
رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز مشارکت فعال زن در عرصه های اجتماعی اقتصادی و سیاسی را نه تنها جایز می داند بلکه کمال یک جامعه را در این می داند که زنها به عنوان نیمی از جامعه در آن مشارکت جدی داشته باشند،،،«,,, عرصه ی دوم، عرصه ی فعالیت های اجتماعی است، اعم از فعالیت اقتصادی، فعالیت اجتماعی،سیاسی، به معنای خاص فعالیت علمی، درس گفتن، تلاش کردن در راه خدا، مجاهدت کردن و همه میدان های زندگی در ذهن جامعه در اینجا هم میان مرد و زندر اجازه فعالیت های متنوع در همه میدان‌ها هیچ تفاوتی از نظر اسلام نیست، اگر کسی بگوید مرد می تواند درس بخواند زن نمی‌تواند، مرد می تواند فعالیت اقتصادی داشته باشد زن نمی‌تواند، مرد می‌تواند فعالیت سیاسی کند، زن نمی‌تواند منطق اسلام را بیان نکرده و بر خلاف سخن اسلام حرف زده است».
هرچند که از نظر ایشان مهم‌ترین وظیفه زن جامعه اسلامی، تربیت و هدایت انسان در مسیر قرب الهی است. اما حضور اجتماعی زن از دیدگاه ایشان در حقیقت یک حق و تکلیف به حساب می آید، «اسلام با کار کردن موافق است، نه تنها موافق است، بلکه کار را تا آنجا که مزاحم با شغل اساسی و مهم ترین شغل او یعنی تقویت فرزند و حفظ خانواده نباشد، شاید لازم هم می‌داند. یک کشور که نمی‌تواند از نیروی کار زنان در عرصه‌های مختلف بی نیاز باشد!»