مـرگ بر آن کس که قلبــــــش می فروشــد
یـک بـــار نـــــه چنـــــد بـــــار می فروشـــد
او نــــــــــه تنهــــــا قلبــــــش می فروشـــد
بلکه جسـم و روح و جانـــش می فروشـــد
یــــــــا نمی‌دانـــــــد او چــــــه می‌فروشـــد
یـا دیوانـــــه است آن هـــــا را می‌فروشــــد
انســـان نیست آنکه ایـن گونه می‌فروشــــد
حیـــــــوان هــــم ایــن گونه کــی فروشــــد
هـــر کـــــس هـــر چـــــه دارد گر فروشـــــد
در عجبم مگر هست کسی قلبش را بفروشد
قلــــب سلطـان بــــدن گویـــــد بفروشـــــد
بی‌اجــــازه مگــــر مست باشـــد بفروشـــــد
بعــــد از آن کسی چیـــزی به او نفروشـــــد
حتــی می فروش هم به او می نفروشـــــد
تـــــرس دارد اگـــــر مــــی بـه او فروشـــــد
او پیمانــــــــه بـــی، مـــــی را می‌فروشـــــد
آنکــــه بـــه آسانــــی قلبــــش می‌فروشـــــد
شایـــد میخانـــــه را بـی اجـــازه بفروشــــد
آن زمــــــان کـــــــه میخانـــــه می‌فروشــــد
فکـــر آن نیســت کـــه بایـد چـــــه بنوشـــــد
مــــا دیدیـــم مستـــــی مـــی، می فروشــــد
نشنیدیـــم میخانــــه دیگــــری را بفروشــــد
مقصـــــر می‌باشــد آنکــه می، می فروشــــد
چیـــــزی طلـــب نکــــرد تــــــا می فروشــــد
مست مستـش کرد تــا می هـــا را بفروشــــد
ندانست مست شود هرچه هست می‌فروشـد
چــون کسی نیست گویــد چـرا می‌فروشــــد
بــی‌اجــــازه، بــــــــا اجـــــــازه می‌فروشــــد
آری آن کـــــــس کــــــه قلبـــــــش بفروشــــد
غـــم ندارد هر چـه از هر کس بود بفروشــــد
بایــــد فکـــــــر چـــــاره کــرد تــــا نفروشــــد
جــرات نکنــد هــر چـــه باشــــد را فروشـــــد
ورنــــــه روزی مــــــا را هـــــــم می‌فروشـــــد
خــاک زیـــــر پایـــش را هــــــم می‌فروشـــــد
چــون سلطانــــــش بـه او گفــــت بفروشـــــد
آن تـن فـــروش وطنـــش هــم می فروشـــــد
بارالهــــا ای کـــه هدیـــه می‌کنــی نفروشــــی
گـــو بـه او هرگـــز نبایــد وطنـــت بفروشـــی

انتهای پیام/