این شعار هرچند ظاهری خیر خواهانه داشت، اما در درون خود نشانی از تقابل دو دیدگاه بود که یکی از آن دو برای عبور از دیگری این شعار را علَم خود کرد. یک دیدگاه، که جلوه های تمدن را در غرب دیده و در تلاش است تا به چیزی شبیه آن برسد، «سازندگی» را هدف خود قرار داد و از تمام قدرتی که در دست دارد برای رفع هر مانعی برای رسیدن به آن هدف بهره برد.

دیدگاه دوم که شعار «جنگ تمام شد و اکنون وقت ساختن کشور است» نشان از وجود آن در آن برهه زمانی داشت، دیدگاه انقلابیونی بود که با تمام وجود بار جنگ را بر دوش کشیده بودند و به دلیل نگرانی از فراموش شدن ارزشهایی که در جنگ تحمیلی به دست آمده، حرکت شتابزده دیدگاه دوم را نمی پسندید و در مقابل آن می ایستاد.

بنابراین دیدگاه دوم که قدرت سیاسی را در دست داشت، شعار «جنگ تمام شد و اکنون وقت ساختن کشور است» را که پوششی عقلانی نیز داشت، برای «عبور از دیدگاه مقابل خود» یعنی دیدگاه حفظ ارزشهای به دست آمده از جنگ، مطرح کرد.

بعدها نیز برخی چون آقای روحانی در گفته های خود عبارت «انقلاب تمام شد» را بکار بردند که آن هم در درون خود بیانگر تلاش برای «عبور از جریان دغدغه مند ارزشی» داشت.

امروز نیز شعار «وفاق ملی» میتواند ادامه همان خط باشد و میتواند برای جمع کردن تمام کسانی باشد که از ادامه مسیر دغدغه مندی برای ارزشها خسته شده، یا آن را مانع پیشروی (ظاهری) به سمت تمدن غرب می دانند.

«وفاق ملی» در عمل می تواند، وفاق اصولگرایی و اصلاح‌طلبی برای به انزوا کشانیدن «جریان ارزشی دینی و انقلابی» باشد. «وفاق ملی»، می تواند برای عبور نرم از چهره دینی جامعه و سازش با جلوه های بی دینی باشد.

«وفاق ملی» میتواند برای خود فریبی برای «هضم شدن» در چیزی باشد که بیش از ۴۵ سال برای آن ایستادگی شده است. «وفاق ملی»، می تواند همان «جنگ تمام شد» باشد و میتواند همان «انقلاب تمام شد» باشد اما به زبانی دیگر.

وفاق ملی می تواند همگرایی چپ و راست، برای عبور نرم از آرمان ها و جلوه های دینی و انقلابی و سازش با شرایط موجود باشد بی آنکه به زبان آید.

نویسنده: معاونت تحلیل و بررسی سازمان بسیج اساتید استان البرز