سرمسـت شـدم از دیـدن نامــت
خوشحــال شــدم از این زیـــارت
ندیــده گفتــــم جانــــم فدایـــت
فقـط از تــو می‌خواهــم اشــارت
نمـی‌دانــــم اگــــر روزی ببینـــــم
چگونــــه  بایــــد  آرام  بگیـــــرم
ولیکـــن منتظــر هستــــم ببینـــم
نــه روز دیگــــر  امـــروز ببینـــــم
تمــام دوستـــان منتظــــر هستنـد
بــه عشــــق دیــدارت دل بستنـــد
ســرود عشــق با هـم می‌خوانیــم
چو می‌دانیم که با تو می‌خوانیـم
بیــــا ای روشنـی بخــش شـب تار
نگاهـــت مرهمـــی بر زخــم بیمـار
تمــــام مـــــردم دنیــــــا گرفتـــــار
ز دســت قومـی پست و خونخوار
لبــــاس دوســـت بــر تـــن کردنــد
ز کشتــــه‌ها صــد خرمـــن کردنــد
جهانــی را بــــه آتــــش کشیـدنـــد
در این دنیا کسـی جز خود ندیدند
ز جهـــل عـــده‌ای  بهـــــره بردنـــد
بــه نفـــع خــود هـرچـه بـود بردند
بـــرای خـــود  نوکــــر برگزیـدنــــد
بـه دسـت هر یک صدها سر بریدند
ادامــه دارد ایـــن وضــــع تــا کـــی
دگـر بــس نیســت ببینیم سَر بَر نِی
تـو می‌دانــی و می‌بینــی بـه از مــا
چـه کردنـد و چـه خواهند کرد فردا
در اینجا سیصــد و اَندی یـار نیست
گمانــم اعتمــــادی بـــر مـــا نیــست
چــه کردیــم مــا در طــول ســال‌ها
شکایــت دارد از هــــر یــــک از مــا
اگـر اینگونــــه باشــــد تـــا قیامــت
بـه دوش بایــد کشیـم بـار خجالـت
دوبــــاره بایــــــد وضــــــو کـــــــرد
با قلبـــی پــــاک بـا هم گفتگو کــرد

شاعر: مجید بختیاری مجد