۱)شعر

گل نرگس
مغرورم که درشرار عشق تو اسیرم
ودرانتظار تو می گریم
پنداشتی که چون اسیر نفسم
دیگر مرا خیال تو در سر نیست
اما بگذار بگویمت
که جز عشق تو
بر جان پر از شرار من
آتش نیست
و من بالم بر مرغ دل خود
که در دام گل نرگس اسیر است
و راز سری این نوع اسارت
قرار دلپذیر صبح جمعه است
تو می دانی که شمع آخرینی
بیا مولا که اینجا ما غریبیم
جعفر جعفری
۲)دلنوشته

او خواهد آمد….
می دانم روزی خواهد آمد از گذر زمان،از پشت کوه های انتظار…از جاده ای که با نرگس ها و اقاقی ها فرش شده و با عطر گل محمدی معطر گشته است.
ونور خواهی پاشید این زمین مرده را
آن روز عندلیب ها چنان نغمه سرایی کنند که تاکنون هیچ گوشی آوازی خوش تر آن را نشنیده باشد.
آه مهدی جان!ای سبز پوش جاده‌های غربت
نمی دانی که چقدر زیباست تصور نمودن لحظه ی آمدنت.
مولای من! دیگر تا سحر راهی نیست،مگذارچشم هایم بیش از این در یتیمی آمدن تو باقی بمانند…بیا و در کوچه باغ دلم قدم بگذار.