ما بالاخره نفهمیدیم که روزنامه نگاران و اساسا رسانه؛ مهم است یا نیست؟! این رکن چهارم دموکراسی، برای مسئولان ما، مفهومی دارد یا نه!
شعارهای دولت و منویات رییس جمهور با اقدامات منفی در برخی بخش ها، تفاوت ماهوی دارد. هر چند گاه یک بار، به بهانه ای، اقدامات ایذایی علیه روزنامه نگاران شروع و سیاست تحدید و کوچک سازی آن ها به طرز زیرکانه ای، دنبال می شود‌
کاهش عامدانه و مرموز یارانه کاغذ علی رغم گران شدن آن، کاهش کمک های یارانه ای به روزنامه نگاران، سیستم مافیایی اعطای آگهی های دولتی و چندین برخورد ناصواب دیگر و اخیرا نیز قطع سهمیه بیمه خبرنگاران به بهانه عدم ثبت نام در صندوق حمایت!
ما که می دانیم همه این تحرکات و ایذائات برای گشودن باب جدیدی به منظور گران و از دسترس خارج کردن امکانات نصف و نیمه و خیلی ضعیفی است که دولت تا پیش از این در حق روزنامه نگاران و اهالی رسانه، روا می داشت و حالا می خواهد بگوید که همه این به اصطلاح کمک ها، ناروا بوده و تلویحا و به تدریج باید برداشته شوند.
تصور نمی کنم تعطیلی و نابودی مطبوعات، به هیچ وجه به سود دولت تمام شود. ضعیف سازی و تعطیلی نشریات که یکی پس از دیگری در حال اجراست؛ بدون شک اهالی رسانه را نخست از میدان خارج و منزوی و سپس به معضل بزرگی برای دولت پزشکیان تبدیل خواهد کرد.
غالب روزنامه نگارانی که در قالب اصحاب فرهنگ و هنر با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دیدار داشتند، مسایلی را مطرح کردند که همگی حکایت از نارضایتی شدید آنان از این وضعیت وخیم دارد و بر مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در کم ترین فرصت، نسبت به رفع این معضلات و هموار سازی ادامه فعالیت روزنامه نگاران، اقدامات عاجل به عمل آورند‌.
بدیهی است قطع ناگهانی بیمه خبرنگارانی که بعضا بیش از ۲۰ سال سابقه فعالیت در عرصه رسانه دارند و افرادی که به مرز بازنشستگی رسیده اند، برای آنان نگرانی های زاید الوصف و مشکلات عدیده ای فراهم کرده که نیازمند بررسی و اقدام جدی است.
مسلما این روش برخورد باخبرنگاران و این معضل مخرب و بنیان کن برای صاحبان امتیاز و مدیران مسئولی که بین ۲ تا ۵ نفر را تحت پوشش بیمه ای خود دارند، با بحرانی لاینحل و خطرناک مواجه می کند که تبعات حقوقی قطعی برای دولت خواهد داشت.

انتهای پیام/