یک هفته پس از پیروزی انقلاب توطئه و تهاجم دشمن با حمله احزاب چپ به ویژه حزب دموکرات به مهاباد در اول اسفند ۵۷ آغاز شد. قصد آنها تجزیه کردستان و اعلام خودمختاری بود. در ادامه تحرکات عناصر ضد انقلاب در مناطق کُردنشین، گروهکهای مسلح در ۲۴مرداد۵۸، راه‌های منتهی به شهر پاوه را به محاصره و کنترل خود درآورده و به گروهان‌ها و مراکز سپاه پاسداران یورش بردند. آنان پس از به دست گرفتن تمام نقاط حساس شهر و ارتفاعات مهم منطقه، به جنایات متعددی دست زدند که در یک مورد، شهادت دلخراش ۲۵ تن از برادران پاسدار بستری در بیمارستان شهر و چهل نفر دیگر از مردم عادی بود. در پی این جنایات فرمان حضرت امام خمینی (ره) برای آزادسازی سریع شهر صادر گردید و پس از جانفشانی‌های دکتر چمران و سرلشکر فلاحی در طی نبردی سهمگین، این شهر از لوث وجود ضدانقلاب پاکسازی شد.

درپی تصرف پاوه توسط ضدانقلاب وبا صدورفرمان امام، حرکت داوطلبانه مردم برای آزادسازی شهر آغازشد

📷عکس فوق سیل جمعیت را نشان میدهدکه ازسمت کرمانشاه روانه منطقه اورامانات میباشند- ۲۷ مرداد ۵۸

۲۴ مرداد ماه ۵۸ حماسه پاوه

مرداد سال ۱۳۵۸، پیامی با مضمون این‌که «پاوه به دست مهاجمان در شرف سقوط است» توسط پاسگاه‌های ژاندارمری و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منتشر شد و در پی اعلام این خبر، هیأتی مرکب از دکترمصطفی چمران» معاون نخست‌وزیر، سرتیپ فلاحی» فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش و «ابوشریف» فرمانده عملیات سپاه با سه فروند هلی‌کوپتر و مهمات راهی این شهر شدند.

📷 از راست؛ ابوشریف– دکتر چمران — شهید فلاحی

باز خوانی و شرحی کوتاه از این حماسه خونین

روز ۱۱ ماه رمضان سال ۵۸ ضدانقلاب برنامه حمله به پاوه را طرح ریزی کرد و گروهای ضد انقلاب هم قسم شدند که با تصرف شهر پاوه به انقلاب نوپای ما لطمه بزنند. روزچهارشنبه ۲۱ ماه رمضان مصادف با ۲۴ مرداد سال ۵۸ و در سالروز شهادت علی(ع) حمله آغاز شد
نیرویی بین دو تا هشت هزار نفر ضد انقلاب به مردم بی دفاع پاوه حمله کرد.
ابتدا جاده های ارتباطی را بستند و بعد مخابرات پاوه را از کار انداختند و سپس سراغ منبع آب آشامیدنی شهر پاوه رفتند و تلمبه خانه را از کار انداختند. آب آشامیدنی شهر قطع شد.
روز پنجشنبه ۲۲ ماه رمضان سال ۵۸ ارتفاعات مشرف به شهر پاوه را گرفتند و وارد شهر پاوه شدند و شهر را تصرف نمودند.
در ساعات اولیه روز ۲۵ مرداد مصادف با ۲۲ ماه رمضان #شهید_محمد_نوژه با هواپیمای اف ۴ برای مرعوب نمودن و شکستن دیوار صوتی بر فراز شهر پاوه رسید.
روز ۲۲ ماه رمضان شهید چمران به همراه شهید فلاحی با هلیگوپتر در زیر آتشباری دشمن وارد شهر پاوه شد.
فقط مرکز ژاندارمری و سپاه محل مقاومت مدافعین شهر پاوه بود.
روز جمعه ۲۳ ماه رمضان و ۲۶ مرداد ۵۸ که مصادف با اولین روز قدس بود هلکوپتری به پاوه رسید که قدری مهمات و آذوقه آورد و شهید فلاحی برای هماهنگی و پشتیبانی از مدافعان پاوه به کرمانشاه رفت.
ساعت ۴ بعد از ظهر هلیکوپتری آمد که آذوقه و مهمات برساند و مجروح به عقب تخلیه کند که با آتش ضد انقلاب در مسر برگشت با تعدادی مجروح به کوه برخورد کرد و سرنگون شد.
روز جمعه ۲۳ ماه رمضان ضد انقلاب به بیمارستان پاوه رسید و مجروحان و پاسداران را سربرید و تیرباران نمود.
خبر جنایت ضد انقلاب و محاصره پاوه به #امام رسید و روز شنبه ۲۴ ماه رمضان مصادف با ۲۷ مرداد امام پیام داد که نیروهای مسلح برای مقابله با ضد انقلاب اقدام عاجل بنمایند و اگر ظرف ۲۴ ساعت ضد انقلاب سرکوب نشود اقدام انقلابی مینماید که بعد از این پیام ورق برگشت و #شهر_مظلوم پاوه آزاد شد.
این روایت مظلومی حماسه سازان شهید پاوه بود که ۱۴ قهرمان این حماسه در گلزار شهدای تهران در خاک آرمیده اند.

 در روزهای پرالتهاب.پاوه — ۲۴مرداد ۱۳۵۸ –
شهید مصطفی چمران و شهید فلاحی به سرعت راهی پاوه شدند.
شهید خلبان محمد نوژه  معاون عملیات پایگاه شکاری همدان، نیز ماموریت یافت تا با هواپیمای «اف- ۴» بر فراز شهر پاوه به پرواز درآمده و با شکستن دیوار صوتی لحظات پراضطرابی را برای مهاجمان مسلّح فراهم آورد تا نیروهای خودی به فرماندهی شهید چمران و فلاحی از راه برسند.
محمد نوژه در کابین جلو و سید عبدالله بشیری موسوی در کابین عقب سوار بر فانتوم اف ۴، داوطلبانه و با زبان روزه به سوی ماموریت میرفتند.
با حضور عقاب تیز پرواز ارتش جمهوری اسلامی بر فراز شهر پاوه وشکستن دیوار صوتی ، دشمن انقلاب به وحشت افتاد و مدافعان کم تعداد شهر امید وار شدند که سیلی فرزندان خمینی در راه است.
هواپیمای نوژه در برگشت از ماموریت گرفتار آتش پر حجم سلاح هایی شد که ضدانقلاب از پادگان ها به سرقت برده بود.
شهید محمد نوژه با وجود اینکه در اثر اصابت گلوله به کابین هواپیما دست راستش به شدت آسیب دیده بود سعی میکرد پرنده اش را سالم به مقصد برساند و حتی خود و خلبان دیگر همراهش که می توانستند در موقع خطر از صندلی پران استفاده کنند و جان خود را نجات دهند از این حق خود صرف نظر کردند تا مبادا سرمایه ای از نظام نوپای اسلامی به هدر رود.
آنها تدبیر کردند اما گویا تقدیر بر این بود که روزه خود را با شهادت افطار کنند و در نهایت هواپیمای آنها به کوه برخورد کرد و خلبانان شهید «محمد نوژه» و شهید « سید عبدالله بشیری موسوی» آسمانی شدند.