قبولم می کنی آقا

به چشمم اشک و دل اخگر قبولم می کنی آقا
شدم بد تر بگو اختر قبولم می کنی آقا
گذشت از سر هزار و یکصد و شصت و دو سالی
به آخر می رسد دفتر قبولم می کنی آقا
به هجرانت بریزم قطره ی اشکی که می آیی
چه شک ها می کند دیگر قبولم می کنی آقا
فرستادم هزاران پیک و صد دیوان اشعاری
به پروازی ، کبوتر پر ! قبولم می کنی آقا
چهل کرده به سالی عشق بازی را به اطواری
دو پایم پر! نفس ها در ! قبولم می کنی آقا
نوشتم دفتری شعری ز هر شاعر چو طوماری
کشم خط تا رسد آخر قبولم می کنی آقا
برایت تب کند جانم ، دلم ، روحم ولی بی تو
قبولم من !؟ دو صد لشگر قبولم می کنی آقا
منم آنروز که افتاد قرعه بر بختش به اقبالش
به بختی یا مکرر تر قبولم می کنی آقا
برایت نامه دادم آخرش نجوا به همراهش
که قلبم می شود پر پر قبولم می کنی آقا

شاعر: مجتبی  کرمی نویسنده و شاعر سنقری

انتهای پیام/