سرما و یخبندان مختص یک محله و یک خیابان و یک کوچه نیست. همه افراد و خانواده ها درگیر می شوند.

اما احساس مسولیت هم مختص یک فرد و یک شخص و یک مسول نیست.

همه ما نسبت به محیط کار و زندگی مسئولیم. چه می شود اگر در کوچه ما یخبندانی رخ داد، برای رفاه عامه رهگذران و خودروهای همسایه ها و دیگر همشهریان، دست به کار شویم و یخبندان را برطرف کنیم!؟

نگوییم “به ما چه ربطی دارد؟”

احساس مسولیت، شرط اول شهروندی و حفظ حقوق شهروندی است.

فرهنگی که در آن شهرنشینان، احساس مسولیت نکنند، انتظار آبادانی، انتظار نابجایی است!

فرهنگی که شهرنشینانش، آگاهی نداشته باشند، آزادی سم مهلکی است!

فرهنگی که در آن احساس مسئولیت در هیچ شهروندی رشد نکند هیچ مسئولی کاری از پیش نخواهد برد!

فرهنگی که در آن مشارکت جمعی نباشد، توسعه در همان شعارها و برنامه های توسعه شعاری جا خوش خواهد کرد!

“شهروند مسول” در نهایت “شهر توسعه یافته” را رقم خواهد زد .

نویسنده: مسعود باقری