اسمان امشب حــــــسادت می کنـد

خود به خود باخود حکایت می کـند
ایـن نـورهادر زمیـن بـرای چـیســـت
این صداها که بگوش اید ز کیـــست
نورافــــشانی می کننــــد در زمـــین
یا مهمان گشته خورشید بر زمیـــــن
اسمان می کرد با خـــــود گــــــفتگو
می شنید هر لحظه حرف های نکــو
کم کم بیدار شد از خـــواب نـــــــاز
دانست امشب شبی‌است‌پر رمزوراز
چون انسان بهترین مخلوق اوســت
گفتن این راز هم کــــــــار اوســـــت
لیله القـــــــدر را گـــفت براســـــمان
راز امشب را گــــــفت بر اســـــــمان
اسمان هم بیدار مانــــــد تاسحــــــر
قدر خود دانست که قدراست‌تاسحر
ما که خود دانیم راز امشــــــــــب را
بیش از این باید کـــــنیم نـــــــــجوا
اینهمه الغوث که می اید به گـــــوش
بعد از آن هم باید باشیم به هـــــوش
قدر قدر دانستن باشـــــــــد هــــــنر
این هنر را داده اربـــــــاب هنــــــــر
ماهم باید بدانیـــــــــم قـــــــــدر ان
نه فقط بر سر گذاریــم قـــــــــــران
گر قران گذاشتـــــــــیم بر ســـــــــر
این سر باشد ز ســـــرها بر تــــــــــر
تو از این پس قدر این سر رابــــدان
انچه بر سر بود در سر کن عیــــــان
این فرصت که خدا داده به مــــــــا
پاس داریم و غنیمت شمـریم ان را

استادمجید بختیاری
مجد
برگرفته ازکتاب ستایش۱

انتهای پیام/