نمی دانم اگر بگویم نویسندگی آسان است تعجب خواهید کرد یا نه؟ تعجب نکنید! چرا که اگر وارد یک کتابفروشی شوید، می بینید که هرکس خواندنو نوشتن بلد بوده یک کتاب نوشته و به قیمت گزاف هم آن را می فروشد.

این یک نوع نویسندگی یا بهتر بگویم سرکیسه کردن مردم است. ولی نویسنده مورد نظر ما ازاین نوع نویسنده ها نیست . پس باید گفت: «کارپس خطیر ومشکلیدر پیش رو دارد، نویسنده از همان ابتدا که قلم به دست می‌گیردتا نوشتن یک مقاله یا کتاب را آغاز کند، باید بداند که خواننده او چه قشری از مردم هستند. باید در نظر بگیرد که قلم او یا در واقع کتاب او یک سری مطالب را در ذهن مردم می گنجاند.»
خیلی از افراد کتاب را سطحی می خوانند بدون آنکه در درست بودن یا نبودن آن فکر کنند.و همان مطالب در ذهن‌شان نقش می‌بندد. یک نویسنده آگاه و خوب باید به این مسئله کاملاً توجه کند, یک نویسنده مطلع باید اولاً آگاهی و تسلط کافی بر روی موضوع مورد بحث را داشته باشد و بداند که چه می‌خواهد بنویسد و به و چه چیز را می‌خواهد به مردم بگوید ؟
ثانیاً باید بداند هدف از نویسندگی چیست؟ نمی‌دانم! اگر بگویم هدف این است که به انسان کمک کند تا خود را بشناسد و ایمان به خودش راه تفریط کند میل به حقیقت و مبارزه با هستی ها را در وجود مردم بیدار کند، بتواند صفات نیک را در آنها بیابد و در روح آنها گفت غرور و شهامت را بیدار کرده و با آنها کاری کند تا مردمی به روز و قوی شده، بتوانندحیات خود را با روح مقدس زیبایی ملهم سازند،
آیا شما قبول خواهید کرد یا نه؟ نظر من این است، بدیهی است که کامل نیست و فقط یک طرح است و یک نویسنده باید با هر چیزی که ممکن است به زندگی جان تازه‌ای بخشیده و آن را تکمیل نماید و بعضی مردم غالباً فکر می کنند، که وظیفه نویسنده به طور کامل به طور کلی عبارت از: تحلیل شخصیت انسان و تلطیف اوست .
نویسنده باید بداند که به چه امر بزرگی خدمت می کند. یک نویسنده باید بداند که بشر چه رسالتی برای مردم است. حداقل یکبار فقط یکبار به طور جدی از خودش بپرسد که واقعاً مبشر چه رسالتی برای مردم هستم ؟چه می توانم به مردم بگویم ؟همان چیزهایی که از مدت‌ها قبل دیگران می‌گفتند و می‌گویند و مستمع هم دارند .
هرگز هم مردم را بهتر از آنچه هستند نمی‌سازند کاش حداقل یکبار فقط یکبار این سوال ها را از خودشان می پرسیدند آن وقت این همه کتاب که بسیاری از آن‌ها فقط وقت مردم را تلف می‌کنند به وجود نمی‌آمد .
شاید نویسنده میل داشته باشد که در مردم احساس نیکی را بیدار کند اما با کلمات سرد و بی روح نسبت و نسبت و و سست که می‌تواند این کار را انجام دهد فقط چیزهای کهنه را مچاله شده و فاقد صورت و شکل تحویل مردم می دهد پس چه وقت
می‌خواهد مردم را به خلاقیت زندگی و کلمات نشاط بخشی که الهام دهنده روح باشند دعوت کند خیلی از نویسنده ها می گویند زندگی نمونه های دیگری غیر از اینها که ما به وجود آورده ایم در اختیارمان می‌گذارد در جواب باید بگویم بسیار سنگین است که چنین شخصیتی که خود را مبشر رسالت برای مردم می‌داند به ضعف خود در برابر زندگی و اینکه نمی تواند بر تر از آن باشد اعتراف کند .
یک نویسنده باید بتواند که آن خنده نشاط بخشی را که روح انسان را جلا می‌دهد برانگیزد حقم کردن تنها روی یک اصل کلی به او داده می‌شود که توانایی بیدار کردن احساسات مردم احساسات واقعی و صادقانه آنها را داشته باشد تا بتواند به کمک آنها خود را مانند بعضی از صورت های زندگی را خراب کند و به جای این زندگی تنگ و تاریک زندگی آزاده تری را ایجاد کند . خشم کینه شرمساری نفرت و بالاخره .
یاس بغض آلود اهرم هایی هستند که به مدد آنها می توان در دنیا همه چیز را در هم ریخته و نابود ساخت .
اگر نویسنده حق گفتار با مردم را به خود می دهد باید به معایب و نقایص آنها نفرتی شدید نشان دهد و یا به خاطر آلام و دردهای شان باطن عشق عمیقی در خود احساس کند یک نویسنده باید بتواند انسان را از لجن زار بی احتماعی به زندگی بیرون بکشد برخی گفته اند برای خوشبختی باید کوشش کرد ولی به نظر من احتیاجی به خوشبختی نیست زیرا بدون شک مقام انسان خیلی بالاتر از اینهاست مفهوم زندگی در زیبایی و تلاش به سوی هدف است و هستی در هر لحظه باید هدفی بس عالی داشته باشد .
و نیروی این تلاش و کوشش را باید نویسنده در اختیار مردم قرار دهد داده و اصولاً آن را ایجاد کند مردم هنوز طفل هستند با این که گاه گاهی دیگران را از تبهکاری ها و افعال معتقد به اصل آمر بین الامرین است و در امتداد چنین اندیشه ای هم هست ، که بیشتر به اصالت عمل گرایش دارد تا هویت نظر گرایش به مقدمات شعو بیت جمعی نیزدرلابیرنت ذهنی این مرد اسرارآمیز خود از همین آبشخور سرچشمه می‌گیرد.