یک خبر را چه از مردم بشنویم و چه از رادیو، چه در روزنامه بخوانیم و چه در تلویزیون ببینیم و بشنویم، در همه حالات می‌خواهیم بدانیم که منبع‌خبر (Source) کیست و کجاست؟

این نیاز از همان لحظات نخستین ورود به عرصه فرهنگ خبر (News Culture) احساس می‌شود و شاید اصلی‌ترین ریشه این نیاز در این امر نهفته باشد که ما با پی‌بردن به منبع خبر به نوعی قضاوت و داوری در قبال خبر دست می‌یابیم و می‌توانیم به این پرسش مهم خود پاسخ بدهیم: آیا خبری که شنیدیم، بی‌طرفانه (Impartial) بود؟

این پرسش کلیدی که نه فقط برای مخاطبان بلکه برای خود روزنامه‌نگاران هم یک پرسش مهم به شمار می‌آید و پاسخ به همین پرسش است که بر تعیین وزن و صحت خبر تأثیر می‌گذارد و به داوری روزنامه‌نگار و مخاطب خبر در مورد منبع خبر شکل می‌دهد.

دانستن منبع خبر و داشتن شناخت نسبت به آن، برای روزنامه‌نگار ـ به این دلیل که نقش اقتصادی و سیاسی خبر از اصلی‌ترین نقش‌های آن به حساب می‌آید ـ هم در هنگام تهیه خبر (News gathering) و هم در زمان تولید خبر (News Production) از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. خاستگاه ”پیام“ را، از هر جا که سرچشمه گرفته باشد، خواه از سوی یک فرد و خواه، از جانب گروه‌ها و نهادها منبع خبر می‌نامیم.