کودکی غرق خواب و رویا بود
کودکی فکر درس فردا بود
کودکی روی سینه ی مادر
کودکی در پناه بابا بود
کودکی در هیاهوی بازی
خنده هایش چقدر زیبا بود
کودکی غرق گفتگو پیشِ
قفس باز مرغ مینا بود
ناگهان شد به سیلی موشک
همه‌ی لحظه های خوش نابود

به کدامین گناه کشته شدند؟
چقدر بی پناه کشته شدند!

آه از آن چشم خیس مادر ها
غرق در خون نشسته پیکر ها
آسمان را گرفته جنگنده
نیست پروازی از کبوتر ها
مشق اطفال غزه امروزه
کارزار است جای دفتر ها
ریشه سبز است گرچه در خون است
پیکر زخمی صنوبر ها
کار بی عرضه بی تفاوتی است
خواهران! آه ای برادر ها!:

به کدامین گناه کشته شدند؟
چقدر بی پناه کشته شدند!

غرق در خون سراسر مرزِ
قلب ما ، آه مردم غزه
جای گهواره پیکر اطفال
زخم و خاکی نشسته در لرزه
شده آلوده دامن دنیا
با وجود حکومتی هرزه
که ندارد به غیر خون ریزی
هنری در جهان کند عرضه
کودکان شهید را بنگر
از دل خود بپرس یک لحظه:

به کدامین گناه کشته شدند؟
چقدر بی پناه کشته شدند!

به لبم خنده را محالم که
درد جا کرده در خیالم که
رمقم را گرفته آهِ غریب
شده از گریه خیس شالم که
خانه را کرده اند مقتل خون
کاش گردد شکسته بالم که
دوستان را نمانده بال و پری
من چطور از غمش ننالم که
کودکانی نیامده رفتند …
شب و روز این شده سوالم که:

به کدامین گناه کشته شدند؟
چقدر بی پناه کشته شدند!

خبر از حال کودکان بد گفت
باز ابلیس غزه را زد .. گفت
سازمان حقوق بی بشری
هرچه را غیر آنچه باید .. گفت
کودکی بی زبان ولی با اشک
به سر او هر آنچه آمد گفت
اصل مطلب در عکس پیدا نیست
درد را ناله های ممتد گفت
می رسد ناجی جهان روزی
دیگر آن روز کس نخواهد گفت:

به کدامین گناه کشته شدند؟
چقدر بی پناه کشته شدند!

شاعر؛میلاد خانی