چهارشنبه هشتم آذرماه سال جاری در مجتمع فرهنگی_تربیتی امام حسن مجتبی (ع) واقع در شهرستان صحنه‌ کرمانشاه، اردوی سه روزه‌ایی تحت عنوان “کارگاه وصال نیکان” که “طرح نو” وزارت کشور برای توانمندسازی زنان خانوار است، با اهداف متفاوتی افتتاح گردید.

همان‌‌گونه که از عکس‌های روز اختتامیه هویداست در برگزاری این اردوی سه روزه، مدیران و مسئولین ادارات و دستگا‌ه‌های مختلفی‌ از جمله: مدیرکل محترم دفتر امور بانوان و خانواده‌ وزارت کشور، استاندار محترم کرمانشاه، فرماندار محترم شهرستان صحنه، مدیرکل محترم دفتر بانوان استانداری، مدیرکل محترم کمیته‌ی امداد امام خمینی(ره) و اساتید محترمی از استان تهران مشارکت و حضور داشته‌اند.

اهداف این اردو، علاوه بر توانمندسازی اقتصادی، توانمندسازی در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی با سرفصل‌های : “آموزش روان”، “سلامت و بهداشت روان”، “سلامت و بهداشت جسم”، “مهارت‌های زندگی”، “مدیریت اقتصادی”، “کسب و کار رسانه‌ایی”، “جایگاه زن در اسلام”، “مباحث حقوقی”، با حضور ۱۵۰ بانوی سرپرست خانواده‌ی استان برگزار شد.

اردوی “توانمندسازی بانوان”، غروب همان روز اول، با تمام سرفصل‌های متنوعی که داشت، در نهایت ناتوانی، شکست خورد.

در ادامه‌ی روند اردو با پارمیدای چهارده ساله آشنا خواهیم شد.

پارمیدا.د  کودک چهارده ساله‌‌ی زیبایی که به گفته‌ی مادر و خاله‌اش، سرشار از امید به آینده، زندگی، شور و هیجان بود. صبح روز افتتاحیه‌ی اردو، پارمیدا به همراه مادرش و دیگر بانوان سرپرست خانوار، در یکی از کارگاه‌های مذکور شرکت کرده و همه‌چیز به خوبی و خوشی پیش می‌رود.

عصر همان روز در ادامه‌ی روند برگزاری کارگاه‌ها، پارمیدا از رفتن به کارگاه ساعت ۱۶ عصر سر باز می‌زند و از مادر می‌خواهد به جای حضور در کارگاه، به مسجد واقع در مجتمع فرهنگی_تربیتی برود و همان‌جا وقت خود را با استراحت کردن سپری کند.

پس از پایان کارگاه مادر پارمیدا متوجه عدم حضور فرزندش در محوطه‌ی مجتمع و همچنین مسجد شده و با توجه به خاموشی تلفن همراه پارمیدا، موضوع را با مسئولین برگزاری اردو در میان می‌گذارد.

متأسفانه ساعت ۱۸:۲۰ جسد بی جان پارمیدا که به وسیله شال خود، از داربست واقع در محوطه‌ی باغ مجتمع، حلق‌آویز شده است را می‌یابند.

مرگ نامبرده، به واسطه‌ی خودکشی توسط پزشکان بیمارستان “معاون” صحنه تأیید می‌شود.

حال ما ماندیم و کلی سوال بی‌پاسخ از پارمیدای زیبا.

_چهارده سال از عمرت چگونه سپری شد که اردو هم انگیزه‌آفرین نبود؟!!

اما سوالم از مسئولین و برگزارکنندگان گرانمایه‌ی اردو این است.

۱_در اردویی که قرار بود “نشاط‌آفرین” باشد و به بخش کوچکی از جامعه‌ی بزرگ درمانده از همه‌چیز، “امید به آینده”، “رشد و شکوفایی” (جسمی و روحی)، “مهارت‌های زندگی” و غیره را آموزش بدهد، چگونه نتوانست انگیزه‌ی زندگی در یک کودک چهارده‌ساله را حیاتی دوباره بخشد تا در همان روز اول اردو، به زندگی خود پایان ندهد؟!!!

مگر نه این‌که چهار سرفصل مهم این اردو، “آموزش روان”، “سلامت و بهداشت روان”، “سلامت و بهداشت جسم”، “مهارت‌های زندگی” بود؟!!!!!

۲_کدام‌یک از مسئولین محترم استانی و کشوری که در برگزاری این اردو مشارکت داشته اند پس از وقوع حادثه، از حال مادر داغدیده، مطلع و پیگیر نیازهای مادی ‌و معنوی این خانواده‌ی آبرومند بوده است؟؟!!! شنیده‌ها حاکی از آن است برخی از برگزارکنندگان محترم استانی و کشوری به صورت مداوم، یا به مجتمع تردد یا در مجتمع حضور داشته‌اند.

۳_پیام پارمیدا و پارمیداهای هر روزه‌ی این استان به مسئولین چه بود؟؟!!!

عزیزان گران‌سنگ!
شما که توانایی نظارت و کنترل برگزاری یک اردو با جمعیتی محدود را ندارید چگونه مدعی هستید که می‌توانید یک کلانشهر را مدیریت کنید؟!!

کمترین واکنش بانیان و برگزارکنندگان محترم! استعفاء دادن از پستی است که اشغال کرده‌اند.

خبرها و گزارش‌های تکمیلی متعاقباً منتشر خواهد شد.

www.lootuspress.ir
https://t.me/LootusPress