به زیراندازش نگاه کنیم.!!

به متکای زیر سرش؛چشم بدوزیم.!!

به خوابگاه گرم ونرمش ؛ الطفاتی داشته باشیم.!!

به سن وسالش ؛ دقت نمائیم. !!

آیا با شکم گرسنه ؛ سربربالین نگذاشته .!؟

وآیا در تمام شهر ودیارمان ؛ فقط این یک نفر را داریم که اینگونه به خواب رفته.!؟

آیا می‌توانیم ؛ در مقابل این صحنه غم انگیز بی تفاوت باشیم !؟

آیا می‌توانیم ؛ حتی یک لحظه خودمان را جای این شهروند بگذاریم.!؟

آیا مسئولین مان می‌توانند ؛ یک شب ، وفقط یک شب ، را باهمین شرایط ، ودرهمین نقطه ، شب را به صبح برسانند.!؟

نمی‌گوییم که ؛ این صحنه ها قبلا” وجود نداشته وتازگیها بوجود آمده ؛

بلکه می گوییم؛ این صحنه ها کی می خواهد برای همیشه برچیده شود.

آیا غیر از مسئولین؛ که رسیدگی به وضع رقت بار چنین افرادی ، وظیفه ذاتی ،قانونی ،اخلاقی ، وشرعی آنهاست ؛ مردم ، هیچ گونه وظیفه ای ندارند.!؟

آیا اگر ((همگی)) دست در دست هم بدهیم که چنین معضلاتی را ریشه کن‌ نمائیم؛ باز هم شاهد چنین صحنه هایی خواهیم بود.

عکس:جعفر جعفری

یادداشت: علی اکبر سالاری