تکدی‌گری یا تکدی گردی همان اصطلاح قانونی گدایی است که با شنیدن این اصطلاح، افرادی در ذهن ما تداعی می‌شوند که در گوشه و کنار خیابان‌ها با توسل به فریب و برانگیختن حس ترحم مردم، وجه معاش خود را به دست می‌آورند.
مسئله تکدی‌گری پدیده‌ای جهانی است که در غالب کشورها وجود دارد ولی در کشورهای در حال توسعه، بارزتر است. تفاوت اصلی تکدیگری در این دو دسته کشورها، در نوع و شیوه آن است؛ در کشورهای توسعه یافته، فرد متکدی از طریق هنر و مهارت‌هایش پول به دست می‌آورد اما در کشورهای در حال توسعه، بیشتر بر اساس استفاده از حس همدردی جامعه، پول کسب می‌کنند.
به نظر می‌رسد اولین و مهم‌ترین دلیل برای گدایی و تکدی‌گری، شرایط وخیم اقتصادی باشد و در مرحله بعد، تثبیت فرهنگ دریوزگی و تکدی گری است. حال، چنانچه تکدی‌گری به علت ریشه‌های اجتماعی یا فرهنگی باشد در این صورت مسئله بغرنج بوده و نیاز به تامل بیشتر دارد.
این آسیب اجتماعی در بروز و ترویج بسیاری از مسائل دیگر از جمله افزایش اعتیاد، حمل مواد مخدر، شیوع بیماری‌های پرخطر، سرقت، فحشا و سایر بزه‌های اجتماعی تاثیرگذار است.
براساس قوانین کشور، تکدی‌گری اگر پیشه فرد شود، یعنی شخص از این راه امرار معاش کند، جرم است و مجازات آن طبق ماده ۷۱۲ قانون مجازات اسلامی، حبس از یک تا سه ماه و در صورت توان مالی فرد، مصادره اموال است.
خبرگزاری مهر در گزارشی، استان کرمانشاه را “بهشت گدایان و متکدیان” خوانده است. متکدیانی که چهره شهرهای استان را زشت کرده و با گرفتن بچه‌های کوچک در آغوش، مظلوم‌نمایی یا بیمار جلوه دادن خود، به طرق گوناگون سعی در جلب ترحم بیشتر از سوی رهگذران را دارند.
طبق گزارش شبکه دانا، واحد اجراییات شهرداری کرمانشاه، روزانه با دو اکیپ در مکان‌هایی که تکدی‌گری گزارش می‌شود، حضور یافته و نسبت به جمع‌آوری اقدام می‌کند. لیکن امکانات موجود، برای حجم بالای متکدیان، ناچیز شمرده می‌شود.
برخی گزارش‌ها از جمع‌آوری ۱۰۰۰ متکدی در اردوگاه چشمه‌سفید و شماری دیگر هم در دو گرمخانه سطح شهر، خبر می‌دهند. لیکن عموم این متکدیان، در چرخه‌ای معیوب، مجددا به تکدی‌گری باز می‌گردند.
در این میان شهرستان اسلام آباد غرب نیز از وجود خیل متکدیان، بی نصیب نبوده و می‌توان شاهد حضور متکدیان در گوشه کنار خیابان‌ها و میدان‌ها و حتی اداره‌های شهرستان بود.
متکدیانی که مردهایشان عمدتا معتاد بوده و شب‌ها، سر در سطل‌های زباله دارند و روزها به گدایی از شهروندان مشغولند. اما متکدیان زن و بچه که به‌‌صورت قابل توجهی، بومی این شهرستان محسوب نگردیده و روز به روز هم به آمار آنها اضافه می‌شود.
امید است مسئولین مربوطه از طریق جمع‌آوری و ساماندهی، به این معضل جدی اجتماعی ورود کرده و برای رفع این چالش اجتماعی، فکری اساسی کنند.