مکیدن انگشت شست یکی از عادت های رایج دوران کودکی است. این عادت برای نوزادان کاملاً طبیعی و عادی است.
احساس مکیدن در نوزادان تقریباً از هفته بیست و نهم زندگی جنینی پدیدار می شود و پس از تولد ادامه پیدا می کند .
اگر احساس و تمایل به مکیدن طی تغذیه از سینه مادر به طور مرتب در نوزاد ارضا نشود، کودک می تواند با مکیدن انگشت شست یا سایر انگشتان خود را ارضا کند. با این عمل کودک آرامش پیدا می کند و احساس اطمینان از ایمنی و نشاط خواهد کرد.
نوزاد طی شیر خوارگی با مکیدن، نیاز تغذیه ای خود را رفع می کند و یاد میگیرد احساسات روانی خود را مانند در کنار مادر بودن و آرامش تجربه کند.
بنابراین عمل مکیدن که به جهت تغذیه انجام می گیرد، احساس رضایت به کودک می دهد که ۷۰ تا ۹۰ درصد نوزادان این عادت را به صورت طبیعی دارند و معمولا پس از ۶ ماهگی این عمل کمتر خواهد شد. کودکان تا یک سالگی این عادت را ترک می کنند ولیکن بعضی از کودکان برای آرامش خود این عمل را انجام می دهند و در نهایت مکیدن انگشت می تواند عادتی برای کودک باشد، برای آرام کردن خود وقتی که احساس گرسنگی، ترس، اصطراب، خستگی و خواب دارد.
اگر این عادت تا سه سالگی از بین رفت هیچ مشکلی برای کودک به وجود نمیآید. اما اگر این عادت ادامه پیدا کند در نحوه صحبت کردن کودک مشکلاتی پدید میآید و کودک نوک زبانی صحبت می کند و یا در ادای بعضی از کلمات مشکل دارد. همچنین مشکلات فکی دندانی برای کودک به وجود می آید، مکیدن انگشت باعث حرکت رو به جلوی دندان های ثنایای فک پایین و ایجاد فاصله ما بین دندانها میشود. دندانهای ثنایای فک پایین به سمت داخل متمایل میشوند و قوس فک بالا باریک میشود. میزان حرکت دندان ها بستگی به مدت زمان مکیدن انگشت و شدت مکیدن دارد. قرار گرفتن انگشت ما بین دندان ها جلوی رویش آنها را را می گیرد و فک تحتانی را به سمت پایین حرکت می دهد.
این حالت باعث باز ماندن ما بین دندانهای جلو می شود، در حالیکه دندان های عقب به هم رسیده اند اگر این عادت تا قبل از رویش دندانهای ثنایای دائمی از بین برود، فشار لب و گونه دندان ها را به حالت عادی برمی گرداند در غیر این صورت ممکن است نیاز به درمانهای ارتودنسی جهت برطرف نمودن عوارض آن باشد. علاوه بر عوارض فکی دندانی، مکیدن انگشت، تغییرات پوستی در اثر تحریک مزمن روی انگشتان ایجاد میکند. در شیوه درمان در کودکان جوانتر باید از این عادت چشمپوشی کرد. فریاد زدن ، توجه به رفتار غلط، سرزنش و تنبیه کردن کودک نه تنها باعث ترک عادت نخواهد شد. بلکه گاهی این عادت را طولانی تر خواهد کرد. معمولاً درمان آن با صحبت کردن با کودک و توضیح دادن عواقب مکیدن انگشت انجام می شود.که بهترین زمان برای درمان پس از ۵ سالگی است.
نویسنده: شهناز عزیزی تکنسین دندانپزشکی
- منبع خبر : مژده خبر
Tuesday, 7 January , 2025