بنظر این کمترین، در انتخابات پیشِ رو؛ شگفتانه ای از جنس شگفتانه سال ٨٨ رقم خواهد خورد.
دلیل آن نیز وجود شباهتها بین این دو انتخابات است:
۱) در دوره قبلی این دو انتخابات،(سالهای ٨۴ و ۱۴۰۰) دو رئیس جمهور پرتلاش با بیشترین سفرهای استانی و دیدارهای مردمی؛ بارقه های فروخفته دو دهه ای امید را در اقشار مختلف مردم؛ بالاخص اقشار و استانهای محروم زنده کردند و گره های ناگشوده مزمن را گشودند.
۲) روسای جمهور هر دو انتخابات پیشین؛ رویکردشان جهادی_مقاومتی بوده است.
۳) مشارکت مردم در انتخابات ٨٨؛ ٨۵% بود. بدرقه با شکوه مردم از شهید رئیسی در خرداد ۱۴۰٣ نیز؛ بشارت تکرار مشارکتی قریب به سال ٨٨ را می دهد.

بر این اساس معتقدم که انتخابات ۱۴۰٣ به منزله دولت دوم رئیسی خواهد بود و طبعا نامزدی رای خواهد آورد که بیشترین شباهت ها را در رویکردهای حکمرانی با شهید رئیسی داشته باشد.

با عطف نظر به تجربه بیش از یک دهه ای دکتر جلیلی در تشکیل دولت سایه و مشاوره های موفقیت آمیزی او به دولتهای ۱۱، ۱٢ و ۱٣ و با توجه به این که رویکرد اقتصادی او، رویکرد اقتصاد مقاومتی مبتنی بر الگوی ایرانی_اسلامی پیشرفت است؛
بنابراین از همین الآن می توان او را در قامت رئیس جمهور نهم ایران تصور کرد.

سخن رهبری در مرقد حضرت امام(ره)؛ مؤید همین شاخصها می باشد؛ آنجا که فرمودند:

«ملت ایران به یک رئیس جمهور “فعال”، “پرکار”، “آگاه” و “معتقد به مبانی انقلاب” احتیاج دارد.»…

طیف افراطی اصلاحات همواره در تلاش بوده که قشر ساکت در مسأله انتخابات یا قشر خاکستری را صدای معترض به نظام قلمداد نموده؛ ضمن مصادره به مطلوب این قشر، آن را وسیله باج خواهی از شورای نگهبان قرار دهد.
اما این تعریف مردود است زیرا قشر خاکستری، دارای مصادیق و ماهیت متکثر است، نه واحد:
۱) تاکید مکرر رهبر انقلاب بر حضور حداکثری در انتخابات؛ بالاخص تاکید اخیر ایشان در مرقد امام(ره) این نظریه را رد می کند؛ ایشان فرمودند:
انتخابات پیش رو، اگر باشکوه باشد، “مکمل حماسه بدرقه شهیدان” و یک پدیده پر دستاورد است.

شاهد روشن این مدعا نیز انتخابات سال ٨٨ می باشد که عملکرد موفق دولت نهم در حمایت از اقشار محروم، منجر به افزایش مشارکت در انتخابات دهم به میزان ٢۵% نسبت به دوره قبلی شده؛ رکورد مشارکت بیسابقه ٨۵% را ثبت کرد و با کسب ۶۵% آرا برنده رقابت شد.
جبهه اصلاحات با دو نامزد شاخص(کروبی و میرحسین موسوی) در انتخابات ٨٨ حضور داشت و اگر تعریف شان از “قشر خاکستری” صائب می بود؛ طبعا می بایست برنده آن انتخابات می شدند. پس شکست شان شائبه باج خواهی را بواسطه این تعریف تقویت می کند!

۲) دلیل دیگر در رد این نظریه، این است که درصد غایبان انتخابات، ثابت نیست و از ۱۵% در سال ٨٨ تا ۵٩% در سال ۱۴۰٢ در نوسان بوده است و دلایل آن را باید در؛
عملکرد مثبت و منفی نهادهای منتخب و
وعده های انتخاباتی نامزدها
و دلایلی دیگر جستجو کرد.
و نه منحصرا اعتراض به کلیت نظام!
پایان/