پسا انتخابات ریاست جمهوری در فضای مجازی و گاها رسانه ها شاهد ارسال مطالب عجیبی هستیم.

اینکه حامیان دو نامزد محترم ریاست جمهوری در تبلیغات خود به معرفی برنامه ها و دیدگاههای خود پرداختند و نهایتا مردم با آرای خود فرد پیروز را معین کردند و بنا به آخرین مصاحبه دکتر سعید جلیلی و دکتر مسعود پزشکیان با رسانه ملی اعلام نمودند که چه پیروز شوند و یا نشوند باید حامیان خود با احترام به رقیب و تمکین به نتیجه دست در دست هم داده و متحد شوند.
سوال: پس این‌همه بی اخلاقی ها برای چیست؟
اگر بجای پزشکیان، جلیلی رئیس جمهور می شد آیا باز هم شاهد این نامهربانی ها بودیم؟

من قصد حمایت از پزشکیان و یا مخالفت با جلیلی ندارم زیرا هر دو فرزند انقلاب هستند بلکه هدف اصلی من ایجاد و ترویج امید و وفاق ملی است.
متاسفانه طی چند دهه اخیر از این اختلافات مردم شریف ایران بیشترین لطمه را خورده و اتفاقا بستر فعالیت دشمن هم از طریق همین تفرقه افکنی ها شروع شده است.
اینکه مردم حماسه ساز ما مشارکتی ماندگار را خلق کردند خود مایه افتخار است لطفاً با نوشتارها، صحبت‌ها ترا بخدا تخم نفاق و ناامیدی را نکاریم که همه آسیب خواهیم دید.
اعتقاد دارم اول باید بگذاریم پزشکیان، تیم اجرایی و وزرای پیشنهادی خود را اعلام کند و زمانی هم بدهیم تا برنامه‌های خود را اجرایی کند اگر نتوانست رضایت حداکثری مردمی را تامین کند آنگاه به نقد دولت و برنامه‌های او بپردازیم.
جریان حامی جلیلی هم انقلابی هستند و هم مطیع ولایت، پس فصل الخطاب باید وحدت و امید افزایی در جامعه باشد نه اینکه از همین آغازین روزهای پسا انتخابات، فضای جامعه را ملتهب و تنش زا نماییم.
مثال ساده ای میزنم: گروهی به دکتر عبدالوحید فیاضی رای نداده اند اما در کمال بردباری همین عزیزان اعتقاد دارند او اکنون نماینده مردم شریف شهرستان های نور و محمودآباد است و باید اجازه دهیم فیاضی کارهایش را تبیین کند و اگر پس از یکسال او را در توسعه پایدار حوزه انتخابیه ناموفق دیدیم به نقد عملکرد او بپردازیم.
امروز ایران آرامش و بهبود شرایط زندگی نیاز دارد تا اختلاف افکنی و تنش های سیاسی و یادمان باشد دشمن اتفاقا همین اختلافات را دوست دارد تا منجر به تنش گردد، مبادا در بازی دشمن بازی کنیم.

شرح بلبل گو که شد از گل جدا
از غم و شادی نباشد جوش ما
با خیال و وهم نبود هوش ما
حالتی دیگر بود کان نادر‌ست
تو مشو منکر که حق بس قادر‌ست هم