حضور کمرنگ ایثارگران به ویژه جانبازان ویلچری که از آنها به عنوان نماد دفاع مقدس و افتخار ملی یاد می شود در مراسم تودیع و معارفه استاندار پیشین و فعلی کرمانشاه که یکی از مهمترین مراسمات دولتی استان با انعکاس ملی محسوب می شود موضوع مهم و قابل اعتنایی است که نباید از کنار آن بی تفاوت عبور کرد.
جانبازان که با توجه به شرایط جسمی و گذر عمر به دوران سخت وپُر مشکل زندگی خود رسیده و به نگهداری ویژه نیازمند هستند تا کنون از هرگونه توجه و رسیدگی مورد نیاز (اعم از اجرای قوانین موجود و وضع قوانین حمایتی مورد نیاز) از سوی مسئولین و نمایندگان مجلس استان محروم بوده اند.
این بی توجهی را حتی در برنامه های نمادین و تشریفاتی هم شاهد هستیم بنحوی که در آخرین و مهمترین مراسم اداری استان(تودیع و معارفه استاندار) شاهد بی توجهی به این قشر و عدم دعوت و جانمایی به فراخور جایگاه معنوی آنها در این مراسم بودیم.
ما جانبازان و ایثارگران چشمداشتی به پُست های دولتی نداشته و به دنبال دیده شدن هم نیستیم اما وقتی جانبازان استان به گواه مسئولین ستاد دکتر پزشکیان با ویلچر و بدن های دردآلود در کوچه و بازار از آبروی خود مایه گذاشتند تا مردم را آنهم برای عزت و سربلندی ایران عزیز به پای صندوق های رای بکشانند بی اعتنایی به آنها در چنین مراسمی غیر قابل قبول است!
تکریم جانبازان، ترویج فرهنگ ایثار را که به عنوان تضمینی برای انسجام و وحدت اجتماعی شناخته می شود در پی خواهد داشت. اما متاسفانه فضای سیاسی حاکم بر استان با این فرهنگ غریبه شده و مسئولین و سیاسیون نسبت به چنین امر مهمی بی اعتنایی می کنند.
تداوم این رویه ایثارگران را از اذهان جامعه پاک کرده و عواقب خطرناکی برای نظام، انقلاب و جامعه در پی خواهد داشت!
متاسفانه در روز معارفه استاندار شاهد نشانه هایی از این فراموشی (بی اعتنایی به جانبازان) بودیم. چه آنجا که از ورود خودروی حامل جانباز ویلچری ۷۰ درصد ممانعت به عمل آمد و چه به هنگام استقرار افراد در جایگاه خود که مکان درخور شانی برای دو جانباز ۷۰ درصد تدارک دیده نشد.
بی توجهی مقامات کشوری و استانی در مراسم معارفه نسبت به دو نفر جانباز حاضر در استانداری را می توان نقطه اوج این فراموشی بدانیم.
شاید توجه برگزارکنندگان این مراسم به حضور دو جانباز ۷۰ درصد به عنوان یادگاران دفاع مقدس و نماد ایثار و مقاومت و دعوت از آنها برای استقرار در جایی مناسب تر نزدیک به جایگاه نشانه و بارقه ای هرچند اندک از توجه مسئولین به جانبازان بود که محقق نشد.
در جایی که اسکندر مومنی وزیر کشور حضور در کرمانشاه را در زمان جنگ از افتخارات خود می داند بی اعتنایی به همرزمان دیروز و میهمانان امروز او چه توجیهی می تواند داشته باشد!
مسئولین چه زود این جمله امام خمینی (ره) که فرمود « جانبازان رهبران نهضت هستند و انقلاب هرچه دارد از برکت مجاهدت شهدا و ایثارگران است» را فراموش کردند.
ما جانبازان کرمانشاهی که طی دو سال گذشته به چشم دکتر صحرایی استاندار پیشین نیامدیم و امروز هم به چشم دکتر حبیبی نیامدیم چه توقعی هست که به چشم معاونین و سایر مدیران بیاییم!
رسانه های حاضر در مراسم از جمله صدا و سیما هم در پی شکار لحظه هایی از اظهارات، عکس العمل ها و حتی نحوه نشستن مسئولین بودند تا فرصتی برای دیدن جانبازان نداشته باشند.
همه ی این اتفاقات این موضوع را به ذهن متبادر می سازد که ایثارگران از دید مسئولین اهمیتی نداشته و سربار هستند!

والعاقبه للمتقین
جانبازان ۷۰درصد
جلال مهدوی نیا
علی جمشیدی