من فهرست‌وار پنج نکته را بیان می‌کنم. بشنوید و إن ‌شاء الله فیض ببرید و آغاز تازه‌ای باشد برای یک نگاه باطراوت و جدید به این پدیده‌ی بزرگی که در اطراف ما در حال اتّفاق است. مطلب اوّل: خداوند تبارک و تعالی با ارائه‌ی بهار از بندگان خود توقّع دارد که مسئله‌ی حیات، زندگی و زنده شدن با همه‌ی آن پیچیدگی‌ها و زیبایی‌های آن را درک و حس کنیم و بفهمیم و آن کسی که حیات‌آفرین است، احیاء می‌کند.

قرآن کریم فرمود در فصل بهار این‌طور اتّفاق می‌افتد:
«وَ تَرَى الْأَرْضَ هامِدَهً؛ و زمین را خشکیده می بینى».
تا چند روز پیش شما می‌دیدید که زمین افسرده، بی‌حال، خواب و مرده است. در زمستان زمینی که در اطراف ماست ‌چنین خصوصیتی داشت.

«فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَیْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهیجٍ

و،چون آب بر آن فرود آوریم به جنبش درمى‏آید و نمو می کند و از هر نوع [رستنی‌هاى‏] نیکو می رویاند»،

«هذا خَلْقُ اللَّهِ؛ این، خلق خداست» این آیه بسیار زیبا است. ما می‌بینیم زمین مرده و افسرده است، گیاهان در وضعیت افسردگی هستند، درخت‌ها در وضعیت خواب و افسردگی هستند و… تا اینکه باران بهاری نازل می‌شود.

زمین تکان خورد؛ اصطلاح خودمانی آن این است که می‌گوییم زمین نفس کشید، همان نفس حیات است. مرده بود اکنون زنده شد، نفس کشید، جنبش پیدا کرد و محصول این نفس کشیدن و جنبیدن عبارت است از این‌که
«أَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهیجٍ» گیاهان یکی پس از دیگری سر از خاک بر می‌دارند، درخت‌ها برگ و شکوفه می‌دهند.

برگ‌های کوچک بسیار تازه و زیبایی روی درخت‌ها می‌نشیند و غنچه‌های بسیار زیبایی روی درخت‌ها مخصوصاً درخت‌های میوه آشکار می‌شود. در کوه و صحرا هم از دل زمین انواع و اقسام گیاه‌ها سر بلند کرده است. آیا در برابر این اتّفاق بسیار عجیب فکر کرده‌اید؟!