۴ مرداد مرداد ماه سالروز شروع عملیات غرورآفرین مرصاد در غرب کشور ۱۳۶۷ است مرداد پاسخی بود به یک تبانی شوم، تبانی بین منافقین خائن، رژیم بعث عراق و محافل سیاسی ضد انقلاب اسلامی که عمدتاً از واشنگتن هدایت شده و می شوند.
این مثلث شوم به تدریج با افزایش استحکام انقلاب اسلامی به هم نزدیک تر شدند. اما اوج نزدیکی آنها در اوائل مرداد ماه سال ۱۳۶۷ با پاسخ همیشگی ملت حماسی ایران یعنی مقاومت انقلابی با شکست مواجه شد، شناسنامه گروهک منافق حتی پیش از جنایت و خیانت آنها در تابستان ۱۳۶۷ برای همیشه روشن بود آنها زائده هایی بودند که در حالی که ملت ایران با آگاهی مذهبی و عرق ملی خود را فدای ایران اسلامی کردند راه خیانت را پیشه خود کرده و پس از شکست توطئه‌های شان در ترور شخصیت‌ها و ایجاد رعب و وحشت عمومی با تحریک و پشتیبانی خارجی همچون فرصت طلبان حاشیه سیاه تاریخ جنایتی دیگر در پیش گرفتند غافل از اینکه این بار کرگدن ولد از چاه به چاهی افتادند که رهایی از آن به مثابه تحقق اهداف پلیدشان غیر ممکن بود لذا آنها در کمینگاه مرصاد -تنگه زبر- تاوان گذشته ننگین خویش را پس دادند ملت انقلابی که یک ماه پیش از آن _هفتم تیر ماه ۱۳۶۷ برای ۷۲ تن، شهید بهشتی و یارانش_ اشک ریخته بودند، بک ماه بعد (۷مردادماه۱۳۶۷) به شکرگزاری از خداوند متعال مشغول شدند که این چنین دست انتقام را در کمینگاه مرصاد بر سر منافقین کوردل وارد آوردند آن روز روح بهشتی، رجایی و باهنرها شاد شد و ملت مظلوم ایران اسلامی یکصدا آیه شریفه «ان ربک لبا المرصاد» را زمزمه می کردند.
مرصاد پایانی بود بر ادعاهای بنگاه‌های تبلیغاتی غربی هرچند که به نوبه ی خود، آغازی به شمار می‌رفت برای تفرقه و انشعاب داخلی در گروهکی که از آن پس هیچ گاه نای برخاستن نداشت.
ضلع دیگر مثلث، رژیم بعثی عراق بود مقامات سیاسی بغداد به فرصت طلبی در عرصه روابط ملل مشهوربودند، آنها گهی از موضع اقتدار، عهدنامه های بین‌المللی را پاره می کنند و گاهی نیز در نهایت ضعف، بوسه بر پای سایر بازیگران بین المللی می زدند.

صدام معدوم در شرایطی که ایران قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفته بود علاوه بر تدارک حملات وسیعی بر خلاف اهداف قطعنامه، با رخنه دادن منافقین کوردل، به غرب ایران می‌خواست توان چانه زنی دیپلماتیک خود را افزایش دهد. غافل از اینکه در این بین، آنکه باز هم به دست بوسی افتاده سردار قادسیه بود! پیوند سرنوشت سیاه رژیم عفلقی بعث عراق با منافقین خائن در اوایل مرداد، اوج فرایند تاریخی کثیفی بود که این دو مهره نامشروع در آن با هم اشتراک یافتند، اشتراکی که پایانی جز تباهی نداشت، تباهی نزد ۲ ملت ایران و عراق اسلامی.
البته با توجه به حقایق روانشناختی سیاسی جای تعجبی نیست، اگر مهره‌هایی همچون صدام و رجوی ملعون در کنار هم قرار گیرند. زیرا مسائلی همچون: دروغ، جنایت، ظلم، عدم وفای به عهد و …وجوه مشترکی هستند که سیاستمداران صاحب خفت را به هم نزدیک می‌کند. زیرا در طول تاریخ همواره ظالم با ظالم می‌نشیند، اما هیچگاه دو ظالم با هم کامروایی نخواهند کرد.به همین دلیل اکنون صدام عفلقی به منافقین بدتر از کفار، می نگرد که در صورت لزوم بتواند آنها را فدای اهداف خود نماید.
و اما ضلع سوم مثلث، که بر حسب مورد هم هادی توطئه‌های شوم علیه انقلاب اسلامی ایران بوده و هم پشتوانه مالی آن سیاستمداران ،سناتورها، برخی از لابی‌ها ی عمدتاً صهیونیست مخالف جمهوری اسلامی ایران در واشنگتن و برخی دیگر از مراکز اروپایی است.
این عقیده که غرب نسبت به سایر مخالفین انقلاب اسلامی گرایشی به منافقین نداشته یا ندارد، ادعایی بی‌اساس بوده است. برای آنها سرنگونی نظام جمهوری اسلامی مطرح بوده و هست. لذا فرق نمی‌کرد که در کوتاه مدت این امر توسط سلطنت طلبان صورت گیرد یا منافقین و یا هر گروه و مهره مخالف دیگر. پس در تجاوز منافقین به داخل ایران، آنها هم نقش محرک روانی را ایفا می‌کردند و هم نقش پشتوانه‌های مالی و تسلیحاتی.
اما مثلثی که هنوز تکمیل نشده بود، در برابر چنین نیروهای مردمی که برای آرمان اسلامی و ملی خود می‌جنگیدند چند صباحی پیش دوام نیاورد. و باز هم تاریخ را مردان بزرگی ساختند که ارتفاعات اسلام آباد غرب را عرصه حماسه خود ساختند. سرفصل تاریخ توسط رزمنده گانی نوشته شد که پرچم پرافتخار پیروزی را بر بالای بلندترین ارتفاع در تنگه مرصاد نصب نمودند.
و سرانجام بوسه به پای خانواده‌های مظلوم باید زد که صدها شهید در راه آرمان اسلامی ایران تقدیم نمودند. به ازای هر شهروند اسلام آباد غربی ده ها گلوله توپ و خمپاره و صدها گلوله اسلحه بر روی شهر ریخته شد اما آنچه باقی است حماسه مقاومت و حدیث مظلومیت این شهر است، که برگ برگ تاریخ مرصاد با خون شهیدان آن رنگین شده است.