بهزاد نبودی که در سال‌های اخیر در میان اصلاح طلبان ارج و قرب بیشتری هم پیدا کرده، در اعترافی جالب، گفته برخی اصلاح طلبان لوچ هستند و چشمشان تابه تا می‌بیند. او گفته؛ «خدا بیامرزد مرحوم شعاعیان که با هم مبارزه مسلحانه می‌کردیم، در نقد چپ‌روی در آن زمان می‌گفت «این‌ها چپ نیستند، لوچ‌اند یعنی چشم‌هایشان تابه‌تا می‌بیند و نمی‌شود اسم این‌ها را چپ گذاشت.» واقعا الان ما هم دچار مرض بچه‌گانه چپ‌روی هستیم. یعنی کسانی هستند که لوچ‌اند… در مجموعه‌های خودمان هم می‌بینیم، نه اینکه فکر کنید منظورم نیرو‌های بیرون از مجموعه است. به آن‌هایی که کف خیابان بودند کاری ندارم. در مجموعه‌های خودمان هم لوچ داریم.»

به گزارش پایگاه خبری صراط آنچه نبوی به آن اعتراف کرده، شاید توهم اکثریت پنداری بسیاری از اصلاح طلبان در سال‌های اخیر را هم پاسخ دهد. کم نیستند اصلاح طلبانی که دچار این توهم شده اند که هر گاه شور انتخاباتی افزایش یابد، آن‌ها قطعا پیروز خواهند شد و هیچ فرقی هم ندارد که عملکردشان چه باشد!

واقعیت این است که مشکل بسیاری از سیاستمداران ایران در حال حاضر همین تا به تا دیدن جامعه و مشکلات آن است. بسیاری از این سیاستمداران وقتی در قدرت نیستند، جامعه را دارای مشکلات فراوانی می‌بینند، اما به محض آنکه خودشان در راس کار قرار گرفتند و کمی از زمان مسئولیتشان سپری شد، ناگهان همه چیز به چشمشان گل و بلبل می‌آید چراکه این بار وضعیت کشور حاصل اقدامات خودشان بوده نه دیگران!

این وضعیت در امور سیاسی و توهم قدرتمند بودن نیز به وفور به چشم می‌خورد. مثلا دعوای اخیر قالی باف‌ها و تیم پایداریِ حامی رئیسی در خصوص انتخابات مجلس، از دو حالت خارج نیست. یا یکی از دو طرف توهم قدرتمند بودن در کشور و مقبول بودن میان مردم را دارد که در این صورت باید گفت مردم نه از تیم قالی باف در مجلس رضایت دارند و نه از تیم رئیسی در دولت؛ چراکه نتیجه کار هر دو را به چشم خود در جامعه دیده اند و بدون اصلاح جدی عملکردها، قطعا از آن‌ها رضایت نخواهند داشت.

حالت دوم نیز این است که این دعوا صرفا یک جنگ زرگری است تا انتخابات رونق بیشتری پیدا کند؛ طبعا در این حالت نیز چشم طراحان این سناریوی احتمالی به شدت جامعه را تا به تا می‌بیند، زیرا رونق انتخاباتی با این دعوا‌ها صورت نمی‌گیرد.