انقلابیون همواره شعار داده اند که با بسیجِ امکاناتِ داخلی میتوان تحریمها را چاره کرد. اما واقعیت آنست که تجربه دو دهه اخیر نشان داده که شعارهایِ انقلابی به هیچ روی نتوانسته‌اند درعمل مرهمی برای اقتصاد رو به احتضارِ کشور باشند.

انتظار می رفت که تلاشِ جدی در نجاتِ کشور از بحرانِ هسته‌ای در راسِ اولویت های دولتِ جنابعالی قراربگیرند. اما بنظر می رسد که اینگونه نیست. و بجز تکرار شعارهای انقلابی، دولت جنابعالی طرح و برنامه جدی برای پایان بخشیدن به بحرانی که اقتصاد کشور را به زانو درآورده ندارید.

انتصاب آقایِ دکترعلی باقری بجای دکتر عباس عراقچی و یحتمل سپردن مذاکرات به ایشان مبین آنست که اراده جدی بمنظور حل این بحران در دولت جنابعالی وجود ندارد.

جناب حجت الاسلام رئیسی، شش سال مذاکرات جناب باقری در معیتِ آقای دکترسعید جلیلی، کوچکترین پیشرفتی درحل مسئله هسته‌ایی ببار نیاورد. این داوری آقای دکتر ولایتی بود. چه اصراری بر آزمودنِ مجدد آن تجربه ناموفق است؟

اگر واقعا انقلابیون بدنبال نجات کشور از بحران هسته‌ایی نیستند، چرا آن را رسما اعلام نمی فرمایید؟ والا سپردن مذاکراتِ ناتمامِ وین به مسئولینی که تنها هنرشان صدور قطعنامه‌های شورای امنیت علیهِ ایران و سوق دادن‌ مان ذیل بند هشت منشور بوده، چه معنای دیگری ممکن است داشته باشد؟

البته مدتهاست که هسته ایی بجای در خدمت پیشرفتهای اقتصادی کشور قرار گرفتن، ابزاری شده جهت چانه زنی و گرفتن امتیاز از غرب. سالهاست هستی مملکت درچاه ویل هسته‌ایی ریخته می شود که بتوانیم در رویارویی با غربی ها از آنها امتیاز بگیریم.

یکبار هم انقلابیون به این پرسش ابتدایی پاسخ نداده‌اند که اساساً رویارویی با اروپا و آمریکا چه ضرورتی داشته که دارو ندار مملکت را خرج هسته‌ایی کنیم که به کمک آن از غربی ها امتیاز بگیریم؟

بگذریم که رویارویی با غرب ۴۳ سال است تیشه بر ریشه منافع ملی مان زده. باز هم اگر مردم موافق این رویارویی می بودند دست کم تندروها می توانستند آنرا توجیه نمایند.اما جناب رئیسی تردیدی بخودتان راه ندهید که اکثریت ملت مدتهاست که به استکبارستیزی، نه گفته و به آن پشت کرده‌اند.