روزی خواهم رفت

گم خواهم شد

در فضای غربت و

آسمان بی ستاره ی

این غریبستان

من خواهم رفت

به انتهای افق

و سبزی دور دست ها

به آن جایی که

روزگاری دور بقچه ی تنهایی و

رخت غربت خویش را پوشم

و غمگین و تنها

با کوله باری از آن آمده ام

و شقایق ها غریبانه

با شاپرک ها یش میثاق بسته بودند

که روزگاری بر می گردم

من خواهم رفت و

بار غم خویش را تا

فرسنگ ها ی دور همراه خویش

من خواهم رفت و

تو را خواهم گذاشت

در فراسوی مرز جنون

هم چنان که مرا بگذاشتی

آن هنگام که

برق چشمان رؤیاهائیت

سرآغاز کلامم بود و تو

آنچنان مرا تو بردی

که مجنونی پروانه را باور نکردم

و با خویش انبوهی از شادی ها را

سوزاندم

من خواهم رفت و

آنجا خواهم ماند

گم خواهم شد در

بهاری که بدان باز گشته ام

انتهای پیام/