تعداد کمی از اعضای طبقه پایین شهری به برق، آب لوله‌کشی، یا فاضلاب بهداشتی دسترسی داشتند. اعتیاد، فحشا، و جنایت در حلبی‌آبادهای جنوب تهران و دیگر شهرها رواج کامل داشت. گذشته از این، نرخ بالای مهاجرت روستا به شهر حاکی از آن است که استانداردهای زندگی برای طبقه پایین روستایی از این هم خیلی بدتر بود. یکی از سیاحان، زندگی روستایی در ایران دهه ۱۳۵۰ گزارش می‌دهد: روستاییان برخی در فضله اسب‌ها جست‌وجو می‌کردند تا جو هضم‌نشده پیدا کنند.

منبع؛مارک_گازیوروسکی ، سیاست خارجی آمریکا و شاه: بنای دولتی دست‌نشانده در ایران، انتشارات مرکز، ص ۳۴۳٫