آقای پناهیان! شاهد از راه رسید!

تعابیری همچون آشتی ملی و وفاق ملی؛ بیش از آن که کارکرد ملی داشته باشد، کارکردشان جناحی و سیاسی است که بعد از فتنه ۸۸ توسط رسانه ها و شخصیت های اصلاح طلب به اصطلاحاتی پرکاربرد در ادبیات سیاسی کشور تبدیل شده است و هدفشان نیز این بوده است تا جفایی را که سران و عوامل فتنه تقلب در حق ملت کرده بودند، به مسأله ای ملی جا زده؛‌ با پاک کردن صورت مساله، خود را تبرئه نمایند که این خود، جفایی بزرگتر بود!

اما رهبر انقلاب در همان زمان استفاده از آن را بی معنی دانسته؛ فرمودند:
«یک عده ای تعبیر آشتی ملی را می گویند؛ اینها به نظر من معنی ندارد، مردم با هم متحدند؛ چرا می گویید آشتی؟ مگر مردم با هم قهرند؟»

حال بر فرض لزوم ایجاد یا تقویت وفاق ملی؛ اگر وفاق، حول موضوعاتی ملی همچون ولایت فقیه، قانون اساسی، آرمانها و ارزشهای انقلاب و… شکل نگیرد؛ بدیهی است که هدف‌گذاری آن برای منافع قبیله ای و مفاهیم و موضوعات و ارزشهای کاذب بوده است. آن وقت منافع ملی و در بلندمدت حتی اصل نظام پای آنها ذبح خواهد شد.
نتیجه و خروجی قهری چنین وفاقی؛ ایجاد شقاق و نفاق بین آحاد ملت(شما بخوانید: دوقطبی ها و فتنه های ویرانگر) و فاصله گرفتن بیش از پیش، از مطالبات واقعی مردم خواهد بود همان چیزی که در دولتهای غربگرای گذشته اتفاق افتاده است.
آری! این فقط دو گام اولیه وفاق مورد نظر طراحان پشت پرده دولت آقای پزشکیان است…‌
باش تا صبح دولتش بدمد
کاین هنوز از نتایج سحر است