بدون شک ، این بی انصافی است که بگوییم،که شعر دفاع یا شعر جنگ نداریم !
هر چند خیلی ها این را قبول ندارند ،به هر حال شاعر هیچوقت نمی تونه چشمش را به روی اتفاقات و یا رخدادهایی که دور برش یا در وطنش رخ می دهد ،ببندد و از کنار هزاران هزار شهید ی که هر روز در اوج جنگ بر دوش همین مردمی که انقلاب نمودند ،تشیع می شدند از این مسئله مهم بی تفاوت عبور کنند .
اما،باید تا اندازه ای قبول داشته باشیم که اکثریت شعر دفاع و جنگ ،سطحی و گذرا بود .فکر می کنم حدود. ده درصد شعرهای معاصرین دفاع مقدس در آن کشف های مکاشفه ای رخ داده و آن هم به خاطر مایه درونی خود شاعر بوده است . البته باید تاکید کرد ، شعر جنگ فقط مربوط به زمان ما نبوده و نیست شاعرانی چون؛ سعدی ،فرخی یزدی و شاعر بزرگ و نامدار ما فردوسی بلند آوازه و حماسی ضمن درج و ثبت گوشه هایی از تاریخ وطن ما ایران عزیز ،که مبارزه همیشگی میان حق و باطل را مطرح و بیان می کرد !
جنگی که پایانی ندارد و تمام شدنی نیست ودر همه ی جای جهان هم اتفاق می افتد .
تازه ــ شاعری در کشور ی،مثلاــ در مصر،لبنان و یا آمریکا و…به جوهره ی اصلی و ناب شعر دست پیدا کند ،می تواند شعر جنگ بگوید ،چون تا وقتی این بشر و این انسان جوهره ی خوبی و یا بدی در جهان هست ،چه این موضوع در ایران و یا فلسطین ودر جای جای جهان باشد، شعرش سروده می شود .