روز معلم
۱۲ اردیبهشت

معلم بر لوح جان ها نقش دانش و بینش حک می کند و با خانه تعلیم، بر دفتر سفید دل، سرمشق تربیت می دهد. زلال جاری در بوستان ادب و عرفان او، گل‌های سینه دانش آموزان را بارور می‌کند و چه زیبا سروده‌اند که معلم به سان شمعی می سوزد و بشر را از تاریکی جهل و نادانی بیرون می آورد .
رنج امروز او، اعتلای فرهنگ و اندیشه فرداست. او امروز خود را وقف فردای دیگران می سازد و با این کار، نام خود را در ردیف نام انبیا برکتیبه تاریخ نقش می کند.
ای معلم! در نگاه سبز تو، بهشتی از صفا جاری است و در صفحه اول درس ات، نام و یاد خدا درخشنده است. قدم در باغ معرفت می نهی، و وقتی بلور دستانت کتاب تربیت را می گشاید، همه برگ‌های آن سروده لبخند بر لبان خود جاری می سازند. کودک دبستانی دل، به رویت گل خنده سلام می‌زند و درس شروع می‌شود، از تبار دریایی و مثل موج بی تاب! می خروشی و جریان می یابی. روز آفتابی ات را گرامی می‌داریم.