وقتی سرمایه اجتماعی یک کشور، پروپاگاندا و شانتاژ رسانه ای را به زانو در می آورد، یعنی این جامعه به یک بلوغ تمدنی نزدیک شده است. وقتی پیش بینی های رقیب، با حداقل بیست درصد اختلاف، به خطا می رود، شیب افسردگی به سمت اتاق های فکر بیگانه سرازیر می شود.

قریب به یکسال، در چندین شبکه فارسی زبان همچون بی بی سی، صدای آمریکا، من و تو و ایران اینترنشنال، بطور اختصاصی روی مساله انتخابات ایران کار شد.

از تمام ترفندهای رسانه ای همچون، دروغ بزرگ، برچسب زنی، سانسور، پاره حقیقت گویی، منفی بافی، القای بحران و…علیه انتخابات استفاده شد. اما نتیجه نداد.

وقتی جامعه ای، در پارادایم فکری رقیب، قابل تحلیل و پیش بینی نباشد، یعنی به یک منطقه فراامنی نائل شده که تمام اندیشکده های علیه خودش را به یک فروپاشی ذهنی و انسداد استراتژیک رسانده است.

مردم ایران با عبور از این گردنه سخت و طاقت فرسا، یکی از بزرگترین صحنه های جنگ_استراتژیک را با موفقیت پشت سر گذاشت.

باید فصل جدیدی در کتب جامعه شناسی و رشته های علوم سیاسی و دروس جنگ روانی رقم بخورد و جمهوری اسلامی و مردم ایران، به عنوان ابرسوژه مطالعاتی، مورد واکاوی قرار بگیرد که توانست بارها و بارها، هم غیرقابل پیش بینی عمل کند و هم کنش های نوین و معجزه آسایی را به ارمغان آورد.

از استراتژی هویچ و چماق و قورباغه آب پز و پلیس خوب و بد تا استراتژی مرد دیوانه و ماشه و چیکن استراتژی، همگی علیه مردم ایران استفاده شد.

بدلیل اینکه این ملت در جنگ های روانی و شناختی، به یک ابرروایت های غیرقابل نفوذی چون تاریخ پرافتخار، آرمان مهدویت، مکتب فکری و قهرمانان ملی و رهبری افق گشا مجهز بودند و هستند، نسخه لیبی و مصر و اکراین و تونس و افغانستان و عراق و…عمل نکرد و خنثی شد.

این کشور هم امیدوار است، هم غیور است، هم باهوش است و هم متعصب. این چندویژگی، هنوز از خلوص خاصی برخوردارند و ان شاالله با همین ترکیب درست جمهوریت و اسلامیت، گام دوم و گام های بعدی تمدنی را با دقت و سرعت، طی خواهند نمود.