ملک ایـــران چون نگینــی است در جهان
همچــو خورشیــــد می درخشد این بدان
مــــا همـــــه سرباز ایـــــن ملــــک هستیم
دست هـــــر دشمــن را از پشـــــت بستیم
ملک ایــــران را ملک شیـــــــران خواندند
چـــون در افتــــادن با آن را مــــرگ دانند
حــــال ابــــــر قـــــــدرت بایـــــــــد نامید
چــــــون با موشک هایـــــش دنیـــا لرزید
دشمــــن ایران زمین چشمانش کور شـود
بایــــد از ایــــن ملــک بسیـــــار دور شود
دشمنــــان مـــــا خـــــــود خوب می دانند
حتی نگاه به ایــــن ملک به گـور می برند
در فضایـــــــــی کــــــــه مجـــــــازی نامند
از شــــــــرق تا غـــــــرب عالــــــم بتازنـــد
گـــــر شب و روز آن را زیــــــــر و رو کنند
جز هراس و دلهـــــره چه با خود می برند
مــــردم مــــــا اهــــــل فریـــــــب نیستند
اهـــــــل علــــــم و دانــــش آگـــاه هستند
مگـــــــر در خواب ببینیــــد گذشتـــــه ما
با دروغ می زدیــــد بر هــــم نظـــــــم ما
حال که دســــت برداشتید از سلاح جنگ
چون دانستید شکست در آن حتمی است
راه دیگــــر پیـــــدا نمی کنیـــــــد جانیان
کس نخواهد آمد با حرف شما در خیابان
همـــــــــه راه هـــــــا را امتحـــــان کردید
حال چه می خواهیــد چنین درمانده اید
دســـــت برداریـــــد مگـــــر دیوانه ایــــد
وقت خود را چنیـــــن از دست می دهید
هــــــم اصــــلاح طلـــب مسلمــــان است
هم اصـول گرا اهـــل اسلام و قرآن است
هـــــر دو ایرانـــی هستنــــد و مسلمــــان
هـر دو می دانند شما هستید جز دشمنان
مــا با هــــم برادریـــــــم فرقـــــــی ندارد
هــــــر کـــــدام از هــــر گــــروه رای آورد
هـر دو فکــــــر ساختـــــن ایــران هستند
هـــر دو با هــــم عهــــد و پیمـــان بستند
گــــــر هـــــم اکنــــون رقابـــــت می کنند
پــــــس از آن با هــــم رفاقــــت می کنند
این شمــــا هستیــــد که با خــرج فراوان
ازدســت دادیــــــد هـــر یـــک دلارهایتان
بارالهــــا هــر چـــــه خیـــر است عطا کن
هر کــه در ایــــن راه خطا کرد رســوا کن

شاعر:     استاد مجید بختیاری (مجد)