، عطیه همتی، فعال رسانه، در اینستاگرام خود نوشت:
از رییسی خوشم می‌آمد. با اینکه برخی انتصابات و وزرای دلچسبی نداشت. شبیه سیاستمدارها نبود. ادایشان را هم در نمی‌آورد. برای همین ادبیات سیاسی هم نداشت. نیامده بود جمله بسازد. لحنش کارگری بود. جنسش همین بود. نمی‌خواست هم عوض شود. برای همین جمله‌ای از او جز همان ناهار خوردید در ذهن مان نمانده‌است. تیتر دستمان نمی‌داد. نمی‌خواست هم بدهد. طلبه بود. بیشتر هم نمیخواست باشد. وقتی هم به او گفتند ۶کلاس بیشتر سواد ندارد. سرخ شد. عصبی شد. اما گفت تقوا داشته باشید.‌پی‌اش را هم نگرفت. دنبال کاراکتر شدن نبود. برای همین مناظره و درگیری با او حال نمی‌داد. نه می‌خواست معجزه هزاره سوم باشد نه آخوند شیک لباده پوش و نه حتی حقوقدان. وقتی هم رفت سازمان ملل. باز هم نخواست چیزی از خودش نشان دهد. یکبار عکس حاج ق‌اسم را بلند کرد. یکبار هم قرآن.
شعارهای تبلیغاتیش هم چنگی به دل نمیزد. مانیفست سیاسی نداشت. به درد در دست گرفتن و توی خیابان گرفتن نمی‌خورد. ایران قوی؟ سیدمحرومان؟ رییسی حتی عکس خوب و کاریزماتیک برای پوستر و بیلبوردش ندارد. چون انگاری از دوربین معذب است. راننده‌تاکسی‌ها هم وقتی میخواهند فحشش بدهند ایست می‌کنند. فحش آخوند بودنش را می‌دهند و قیمت ارز و دلار را توی سرش می کوبند. یا اینکه داماد علم الهدی‌ست. حق دارند ولی حتی یک نفر به یاد ندارد رییسی او را به جمله‌ای گزیده باشد. حتی در ادبیاتش صبح جمعه هم نداشت. می‌گویند برود یک مسجد پیدا کند نمازش را بخواند و به مملکت چه کار دارد؟ راست می‌گویند. رییسی دیگر از نقش تولیت آستان قدس رضوی بیرون نیامد. رییس قوه قضا هم شد همین بود. چهره مقتدر دستگاه قضا را نداشت. هرچه هم برایش نوشتند جلاد و… به صورتش نچسبید. شبیه آدمهایی بود که آمده‌اند دعوا را فیصله بدهند. رییس جمهور شدنش هم همین شکلی بود. آخوند ساده مشهدی بود که خاطراتش هم لهجه کوچه‌پسکوچه مشهد می‌داد و صدای دستفروشهای اطراف حرم می‌پیچید. بعد از ریاستش که خیلی‌ها گفتند تک‌دوره‌ایست از یادها می‌رود. چون آدم رسانه نبود. تکه کلام و ادبیات سیاسی نداشت که مثل احمدی نژاد و روحانی سر زبان‌ها بیفتد. یا مثل خاتمی رهبر جریان سیاسی شود و گفتمان تازه‌ای بسازد. اتوبان هم به نامش بزنند فرقی نمی‌کند.رییسی بیشتر به صحن‌های رضوی می‌آید که زائرهای رضوی از کنار مزارش رد که شدند فاتحه‌ای برایش بخوانند و بگویند: خوشبحالش بعد ریاست جمهوری‌اش نه ممنوع‌التصویر شد نه جریان انحرافی. عاقبت بخیر شد. رییسی ساده بود. اما خدا نخواست ساده تمام شود. نامش را در تاریخ طوری نوشت دیگر از یاد نرود.